|
|
Titel: De oranjebloesem
Dichter: Pierre Corneille (1606-1684)
Madrigaal.
Van het smaragdgroene paleis waar de rijke natuur
Maakte me geboren en regeren met alleen majesteit,
Ik kom om de goddelijke schoonheid te aanbidden
Waarvan de zon slechts een vaag schilderij is.
Als ik niet de schittering of de felle kleuren heb
die de trots zijn van andere bloemen,
Door mijn geuren ben ik meer bereikt,
En door mijn zuiverheid meer Julie waardig.
Ik ben niet onderworpen aan een breekbaar lot
Van deze mooie ongelukkigen,
Die sterven zodra ze geboren zijn,
En wiens charmes maar één ochtend duren;
Mijn lot is gelukkiger, en de lucht gunstig
Houdt mijn versheid en maakt het duurzamer.
Dus, charmant object, zeldzaam geschenk uit de hemel,
Om de eer te verdienen je mooie ogen te behagen,
Ik heb de pracht van mijn geboorte,
Ik ben te allen tijde in een goede geur, op alle plaatsen;
Mijn schoonheden hebben standvastigheid,
En mijn pure witheid markeert mijn onschuld.
Dus ik durf op te scheppen en je mijn wensen aan te bieden,
Om je alleen een rijke kroon te maken,
Veel meer waard voor je haar
Mogen de mooiste bloemen van Zéphire je geven:
Maar als je me van te veel ambitie beschuldigt,
En hoger streven dan ik zou moeten,
veroordeel mijn vermoeden,
En behandel me roekeloos;
Straf, ik ben het ermee eens, mijn prachtige ontwerp
Door een strenge verdediging
Om mij hoger te tillen dan aan uw boezem;
En mijn straf zal mijn beloning zijn.
|
